ورزشگاه شهدای اندآن در سال 79 به همت خیرین محل، کلنگ زنی می شود تا زمین خاکیِ آن، هم محلی برای فوتبالِ فوتبالدوستانِ کوچک و بزرگ باشد و هم نگاه به آن امیدی برای احداث یک مجموعه بزرگ و مجهز ورزشی را در دلها زنده نگه دارد. سال 80 نماینده وقت شهر در مجلس، 5 میلیون تومان برای این ورزشگاه اختصاص می دهد تا دور تا دور ورزشگاه را دیوار بکشند، هر چند پول، کافی نیست و این دیوار کشی یک سال طول می کشد اما بالاخره تربیت بدنی آن را کامل می کند. قسمتی از ورزشگاه هم آسفالت می شود تا بچه ها کمتر گرد و خاک کنند و بر روی زمین صافتری زیر توپ بزنند. از این به بعد همه چیز متوقف می شود تا پایان دولت هشتم.
با این وجود ورزشکارانِ محل از این دیوارها و زمین آسفالت نهایت استفاده را می کنند. فوتبال بازی کردن و تماشای آن، برنامه ی ثابتِ هفتگی بعضی از جوانان محل، در این سال ها است. مخصوصا جمعه ها و ایام تعطیلات عید نوروز که مسابقات، هیجان مخصوص خود را دارد.
با شروع دولت نهم و آغاز سفرهای استانی، ساخت و ساز ورزشگاه سرعت می گیرد. ابتدا زیرساخت های مورد نیاز از جمله تاسیسات زمین چمن، چاه عمیق و مخزن آب و ساختمان اداری شکل می گیرد. تهیه و نصب تجهیزات لازم برای ورزش صبحگاهی و آماده کردن کمربند آسفالته داخل ورزشگاه برای پیاده روی اقدام بعدی صورت گرفته در ورزشگاه شهدای محل می شود. از آن به بعد همه ی همت ها جزم می شود تا اولین سالن ورزشی برای محله اندآن بر پا شود. "سالن ولایت" در سال 90 با پیگیری های معتمدین محل و کمک های نماینده ی وقت شهر در مجلس، پس از دو سال ساخت و ساز افتتاح می شود.
